vrijdag 13 september 2013

Going public & jij bent kostbaar!


Oei, going public! Dit vind ik eerlijk gezegd toch wel wat spannender dan ik had verwacht. Maar zoals ik aangeef in mijn eerste post, ik wil ook persoonlijke onderwerpen en ervaringen met jullie delen.

Om te beginnen, een recente foto van mijn man, zoontje en mijzelf. Mijn man en ik zijn allebei 25 jaar en wonen sinds kort in ons nieuwe huis. Het was even spannend, maar het huis was net klaar toen onze zoon Noah werd geboren. Eigenlijk was het de bedoeling dat hij een paar dagen later ter wereld zou komen, maar nietsvermoedend begonnen de weeën op een donderdagnacht. Oh, wat een vreemde pijn zeg, die weeën. Ik had me zoveel mogelijk geprobeerd voor te bereiden op deze pijn...maar alles wat ik geleerd had bij zwangerschapsgym ging volledig aan mij voorbij!
16 uur (weeën) later was het moment daar dat mijn lieve schat ter wereld kwam. Mijn man stond in tranen naast me en mijn schat werd op mijn borst gelegd. Wat een uniek moment zeg: hallo baby!

Ongeveer 8 maanden lang probeerde ik een voorstelling te maken van hoe hij eruit zou zien, maar toen ik hem in mijn armen had, ging dat echt mijn bewustzijn te boven. Wát een mooie baby, en wat heeft hij veel haar! Eindelijk was hij daar, de baby die ik voelde trappen, de baby waar ik zo naar verlangde. Mijn Noah, mijn liefste. Dat was zo'n mooi moment, echt prachtig. Ik krijg nog vlinders in mijn buik, op het moment dat ik dit typ.
Nu was de aanloop naar de bevalling niet zo prettig, en werd er op het laatste moment besloten voor een keizersnede. Maar het is waar, althans bij mij is het waar: je vergeet de pijn zodra je je eigen kindje in je armen hebt. Je weet waarvoor je pijn hebt geleden. Ik ben God zo dankbaar dat ik moeder mag zijn. Ik ben zo dankbaar voor mijn lieve schat!

En nu, nu zijn we bijna 4 maanden verder en kan ik zeggen dat Noah echt een schat is! Hij is tevreden, hij brabbelt en lacht wat af! 's Nachts slaapt hij al +/- 3 maanden door (!!) en het is echt genieten! Ik geniet volop van hem. Het is zo bijzonder (en een grote verantwoording tegelijkertijd) om moeder te zijn.
Ik ben (eindelijk) gelukkig, ik heb een thuis. Voor mij en mijn gezin.

Ben jij gelukkig?


Ik hoop dat jij gelukkig bent. Of in ieder geval dat je dat snel mag ervaren. Ik hoop dat jij in jouw leven mag en kan genieten van datgene wat jou zo blij maakt. Of dat nou iets heel klein is, of juist groot. Vroeger was ik niet gelukkig, tot voor kort besefte ik pas dat ik nú pas gelukkig ben. Ik weet waar ik (of wij moet ik eigenlijk zeggen) vandaan kom, a sad & unhappy life.

Probeer positieve dingen in jouw leven te zien. Kijk naar de kleine, simpele dingen die jou al een stukje gelukkig maken. Geniet van je vriendje en/of vriendinnen, je huisdier of nieuwe spulletjes. Als je je down voelt: 'count your blessings'. Eens zul je gelukkig(er) zijn! Leer van mij, en kijk niet somber uit naar de toekomst...het helpt je simpelweg niet en maakt alleen al dat je je down gaat voelen.

Wees goed voor jezelf, probeer om de pijn of het verdriet op een andere manier te uiten dan op jezelf....

Jij bent kostbaar!


XXX Judith



  

7 opmerkingen :

  1. Wat heb je moeder-liefde prachtig omschreven zeg! Ik ben zelf geen mama, maar ik kan me een beetje voorstellen hoe je je voelt. Je kindje is prachtig! Geniet er lekker van, liefs.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat een mooie blog! Kostbaar ook, om moeder te zijn!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Heel mooie blog! Ik zal je aanbevelen aan een paar jonge meiden;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. ahhhw zo leuk!! en echt een mooie blog! =)

    BeantwoordenVerwijderen

♡ Ik vind het erg leuk dat je reageert. Bedankt voor je reactie! ♡